Wees lief voor jezelf!

Emoties uiten, het is iets wat helemaal niet bij deze tijd hoort. Een zin als "je moet leren omdenken" en "je moet positief blijven" is iets wat ik veel hoor. Maar dat het heel belangrijk is om je emoties er te laten zijn en dat je niet te streng moet zijn voor jezelf, dat is iets wat niemand zegt. Dat je als chronisch zieke wel positief moet zijn, je moet je namelijk al elke ochtend bij elkaar rapen om uit bed te komen, om nog maar niet eens te spreken over hoe je de rest van de dag door moet komen, dat spreekt voor mij voor zich. Helaas zien veel mensen dat plaatje niet en beoordelen je op wat je zegt in een gesprek, "het gaat vandaag heel slecht met me" is een uiting van emotie waar mensen om je heen vaak niks mee doen. 

Het besef dat emoties er niet voor niets zijn en het heel belangrijk is om ze te uiten. Dat besef begint nu pas tot mij door te dringen. Ik ben nooit een prater over emoties geweest en kropte alles op. Voor iemand die niet tegen beperkingen aan loopt is dat natuurlijk geen probleem, zolang er maar geen problemen op je pad komen. Maar als je op den duur steeds minder kan en je thuis komt te zitten, dan is dat een hele grote belemmering. Het verlies van wat je niet kan, dat los je niet op door te kijken naar wat je nog wel kan. Je moet juist luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft, het leren observeren van je signalen die je lichaam en geest jou vertellen. Deze signalen geven je grenzen aan en vertellen je wat je wel en niet kan doen. Door te handelen naar wat je lichaam en geest je vertellen leer je waar je grenzen liggen en voel je wat je wel en niet wil. Door hierop te sturen, ga je achter je grenzen staan en ga je doen waar je geestelijk en lichamelijk gelukkig van wordt. 

Het is dus helemaal niet goed als je elke week maar netjes gaat sporten omdat het moet, en het is dus niet goed dat je boodschappen gaat doen omdat het moet. Je bent juist goed bezig als je die dingen niet (of op een ander moment) doet omdat je lichaam aangeeft dat het niet kan. Dit betekent dat je op je lichaam stuurt en dat je dus juist lief bent voor jezelf!

Ook je groot houden is net zoiets. Als je iets vervelends te horen krijgt drukken veel mensen dit weg. Het is nou eenmaal zoals het is en niet anders. Dat klopt ook, maar dat neemt niet weg dat iets heel vervelend kan zijn. Deze emotie is er niet voor niets en met wegdrukken los je het niet op. Juist door erover te praten en er mee bezig te zijn geef je het een plekje en zorg je ervoor dat je er niet mee blijft rondlopen. Door te sturen op je emotie en je gevoel er te laten zijn maak je jezelf gelukkig. 

Het leren omdenken en positief blijven was voor mij tot voor kort ook de manier om alles te bekijken. Niet bij stil staan en gewoon weer verder, je kan het toch niet veranderen. Maar ik heb leren sturen op mijn eigen kompas, om zo nog vaker mijn innerlijke geluk te mogen voelen en zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Iets wat ik iedereen kan aanraden met of zonder chronische ziekte!

Intens geluk

Als je mensen om je heen vraagt of ze gelukkig zijn, dan zegt iedereen ja zonder dat je daar daadwerkelijk het geluk bij ziet. Het geluk wat zij halen uit alles om zich heen. Het leuke gezinnetje, de vrienden en familie. 

Toen ik nog niet ziek was, was dat ook voor mij geluk. Je haalde de energie uit alles om je heen. Inmiddels weet ik wel beter. Dat de afgelopen drie jaar zwaar zijn geweest kan ik zeker niet ontkennen. Ik heb zelfs echt ongeluk gekend. Het niet meer kunnen genieten van de dingen om me heen. Het niet meer kunnen stralen als voorheen. 

Men zegt niet voor niets dat je echt leert genieten van de kleine dingen als je niets anders meer kunt. Al die tijd heb ik gedacht dat het onzin was. Ach, dat zal wel meevallen. Ik was immers gelukkig. 

Nu ik echt heb gevoeld hoe het is om geen geluk te hebben. Nu ik weet hoe het is om je leven onder je vandaan getrokken te voelen worden. Kan ik eindelijk na drie extreem zware jaren zeggen dat ik echt gelukkig ben. Dit intense geluk, wat van binnenuit komt. Het intense geluk, waar ik in mijn eentje van kan genieten en waar ik niemand voor nodig heb. Het is iets wat zo bijzonder voelt, iets wat ik nog nooit gekend heb. Het is zelfs niet te omschrijven hoe bijzonder zoiets voelt. 

Een ziekte doet veel en brengt nog meer met zich mee. Het zal altijd iets zijn wat bij mij is en nooit weg zal gaan. Het zal iedere seconde van de dag laten weten dat het bij mij is en mij nooit in de steek laten. En het mooiste daarvan is dat dat oké is. Dat dat van mij is en dat dat bij mij hoort. 

Het voelt echt zo vrij en zo bijzonder. En ik zou het op iedereen willen overbrengen. Dat intense en ontzettend bijzondere gevoel, zo heerlijk dicht bij jezelf! Eindelijk kan ik voor het eerst in mijn leven ECHT zeggen dat ik zo onwijs gelukkig ben!

Vakantie

De zomer is hier. Naast het heerlijke weer zijn er ook velen die vakantie hebben en erop uit trekken. Dagjes weg of zelfs hele vakanties staan gepland. 

De afgelopen jaren zijn wij amper de deur uit geweest. In de zomers hadden we heerlijke huisjes gehuurd op een mini afstand hier vandaan zodat het voor mij zo min mogelijk belastend zou zijn. Heerlijk op pad met allemaal spelletjes, tijdschriften en puzzelboekjes zodat wij het huisje niet hoefden te verlaten. Geslaagde vakanties waren het voor ons, ondanks dat mijn lichaam dat al zwaar vond. 

Inmiddels heb ik geleerd dat ik af en toe dingen moet doen waar ik achteraf "spijt" van kan krijgen. Waar mijn lichaam van kan gaan schreeuwen van de pijn en waarvan de naweeën nog lang voelbaar zijn. Dit mag ik van mijzelf heel af en toe doen, omdat het eigenlijk een uitputtingsslag is. 

Na een lange reis en heel wat indrukken zijn we eindelijk weer in Nederland beland. Want dit jaar ging de reis niet alleen buiten Nederland, zelfs niet in de EU. Nee, we zijn helemaal afgereisd naar China. Een broer die ging trouwen was de echte reden. Want oh wat wilde ik daar graag bij zijn. 

De heenreis was een ramp. Alleen de treinreis was al slopend en nog voordat het vliegtuig opsteeg hield ik het niet meer. De stewardess vroeg nog of het niet beter was dat ik gewoon in Nederland bleef. Maar geen haar op mijn hoofd dat ik dat ging doen, alles was al betaald en ik wilde de bruiloft voor geen goud missen. De vlucht was dus zwaar, ik had nauwelijks geslapen en veel pijn. Via een overstap in Beijing kwamen we zo'n 14 uur later in Changsha aan. Eindelijk in China! En het geluk was dat de hotelkamer heerlijke bedden had! De eerste dagen heb ik ook niet veel meer gezien dan dat, op een etentje met de oom van mijn schoonzusje na. Vriendelijke en gastvrije mensen met een veel te groot huis. 

Zondag was het dan eindelijk zo ver. Helemaal aan de andere kant van de wereld zou mijn broer gaan trouwen. Een hele happening, want bij het hotel stond al veel familie klaar om in een stoet naar de locatie te gaan. In veel te dure auto's zijn we de trouwauto gevolgd naar de locatie. Met een omweg natuurlijk, want 5 minuten auto showen was niet genoeg. Na heel wat selfies met Chinezen op locatie, we waren nogal bijzonder daar geloof ik, begon de ceremonie. Ik denk dat hij ongeveer 20 minuten duurde en kon geen woord verstaan, maar het was bijzonder! 

Daarna draaide alles om eten. Allemaal dieren werden met kop en al op tafel geserveerd. Dat was wel even slikken, want zo kennen we dat niet. In totaal heeft alles bij elkaar ongeveer 2 uur geduurd en heeft mijn schoonzusje 3 jurken aangehad. En met een hele ervaring rijker belandden we mooi op tijd op de hotelkamer. 

Een paar dagen later vlogen Bas en ik heerlijk naar een bounty eiland om helemaal niks te doen. En op een tempel na hebben we dat heel goed gedaan. Dat had ik nog wel een paar weken langer kunnen doen! Heerlijk niksen! En dat maakt de buikpijn een stuk dragelijker, want we hadden niks geen verplichtingen. 

De week erna was een ander verhaal. We vlogen naar Beijing om daar mijn ouders, broer en schoonzus weer tegen te komen. Zij hadden in de tussentijd rondgereisd door een deel van China. Het was leuk om ze weer te zien, dat zeker! Het hotel was ook heel goed, maar wel wat ouder. Alleen had ik het gevoel of ik op een steen sliep. Jeetje, wat waren dat harde bedden. Echt uitrusten deed ik dus niet en de drukte van de stad viel me zwaar. Ondanks dat we de rolstoel bij ons hadden, zodat ik me zoveel mogelijk van prikkels kon afsluiten, werd dit mij veel te veel. Mijn buik begon aan alle kanten te protesteren en ik was doodop. Helaas was een omboeking van een vlucht te duur, dus ik moest mijn tijd uitzitten. 

Gelukkig zijn we sinds gister weer heerlijk aangekomen in Nederland! Na een vlucht van 10 uur waarin ik grotendeels heb liggen slapen en een treinreis van 2 uur, kan ik nu weer eindelijk genieten van mijn eigen bed, onze heerlijke bank en de pittenzak! Wat heb ik die warmte op mijn buik gemist zeg. 

Achteraf gezien was deze reis veel te veel van het goede. Het was veels te intensief en te zwaar en ik zal nog een hele lange tijd nodig hebben om te herstellen. De planning blijft dus, op mijn doktersafspraken na, helemaal leeg. En ik ga heerlijk genieten van alle rust en hopen dat mijn buik snel weer rustig word. 

Hittegolf

Heerlijke strakblauwe lucht, iedereen die geniet. Want wees eerlijk, nu het eindelijk zomer is mogen we eigenlijk niet klagen. De extreem hoge temperaturen weerhouden de mensen er gelukkig ook niet van om lekker te genieten van de zonnestralen. 

Ondanks dat het de afgelopen tijd best oké met mij gaat en ik weer kleine dingetjes kan doen, kleine dingetjes wat anderen vanzelfsprekend zijn maar voor mij heel veel meer betekenen. Lig ik sinds gisteren languit op de bank. Ik hoorde mezelf maandag nog lachend zeggen dat ik tot een risico groep behoor, zonder er bij na te denken dat het ook daadwerkelijk invloed op mij zou hebben. Maar nu die hitte er daadwerkelijk is ben ik niet vooruit te branden en protesteert mijn lichaam. Nu snap ik waarom ik tot die risico groep behoor. 

Met een aantal voorbereidingen, een potdicht huis, heerlijke ijsjes in de vriezer en 2 liter heerlijke zelfgemaakte citroen-limoen ranja ben ik gewapend tegen de hitte. Ook liggen er lekkere ijsjes voor mijn harige vriendje in de vriezer, want die is ook niet vooruit te branden met die dikke zwarte vacht van hem!

Appelkruimel met ijs

Een heerlijk toetje of tussendoortje met een lekker bolletje ijs erbij!

Ingrediënten

Appelkruimel

• 100g gemengde noten
• 2 el kokosolie, vloeibaar
• 1 el honing
• 1 appel
• 
  

IJs

• 2 bananen, ingevroren zonder schil
• 2 el amandelpasta (of zonnebloempasta)
• 1 tl kaneel

Tip: leg de banaan 24 uur van te voren in de vriezer. 

Bereiding

Appelkruimel

1. Verwarm de oven voor tot 165 graden Celsius en bekleed een bakplaat met bakpapier.
2. Combineer gemende noten, kokosolie en honing in een foodprocessor en maal tot een kruimelig geheel.
3. Leg de notenkruimels op de bakplaat en bak ze in 10-12 minuten goudbruin, je hebt nu een soort cruesli.
4. Was de appel en zet deze op de spiraalsnijder met het mes voor plakjes; snijd in dunne plakjes en verdeel over 2 kommen.

IJs

1. Combineer bananen, amandelpasta en kaneel in een foodprocessor of blender en maal tot een gladde massa.
2. Verdeel het ijs over de appelplakjes en garneer met de notenkruimels.

http://www.eetpaleo.nl/dessert/appelkruimeltoetje-met-ijs/

Raw Cheesecake

Vandaag vierden we de verjaardag van Bas, dus werd het tijd om een heerlijke gluten-, lactose- en suikervrije taart te maken! En ik kan je zeggen.. hij is heerlijk!

Ingrediënten 

Voor de bodem

• 150 gram dadels
• 150 gram witte amandelen
• 2 el gesmolten kokosolie
• snuf zout

Voor de vulling

• 250 gram cashewnoten
• 100 ml kokosolie
• 100 ml honing
• sap en rasp van een biologische citroen
• 1 tl vanillepoeder
• 250 gram frambozen
• Springvorm van 20cm

Bereiding

Week de cashewnoten minimaal 2 uur. 

Mix de ingrediënten voor de bodem goed fijn. Bekleed een taartvorm vooraf met bakpapier. Op deze manier blijft je taart niet plakken. Verspreid 2/3 van het mengsel over de bodem van je springvorm en druk goed aan. Zet de vorm even in de vriezer.

Giet de geweekte cashewnoten af en doe ze samen met de andere ingrediënten in de keukenmachine. Let erop dat de kokosolie afgekoeld is, maar nog wel vloeibaar. Wanneer de kokosolie te warm is kan het mengsel gaan schiften. De bedoeling is dat je uiteindelijk een gladde massa krijgt.

Giet ongeveer 2/3 van dit mengsel over de bodem. Met een vochtige spatel kun je het mengsel goed verdelen.

Doe hier vervolgens de rest van de bodem en wat frambozen op.

Het overige deel van het mengsel meng je met een flinke handvol frambozen. Dit is de bovenste laag van je taart. Giet dit in je springvorm en strijk ook hier je mengsel glad met een natte spatel. Zet de taart vervolgens minimaal 2 uur in de vriezer.

Voor gebruik kun je de taart ontdooien in de koelkast. Wil je een stuk bewaren, doe dit dan in de vriezer.

http://www.eatpurelove.nl/recepten/glutenvrij/raw-cheesecake-glutenvrij-suikervrij-en-zuivelvrij/

Weg met die wallen

Twijfelen aan jezelf. Twijfelen aan je uiterlijk. Iedereen heeft dat rond zijn puberteit. Herkenbaar voor iedere vrouw. Want die hormonen maken ons nou eenmaal onzeker. Gelukkig word dat in de loop van de tijd minder, maar keert ook soms weer terug. Vooral als je lichaam je in de steek laat, keer op keer. Je herkent jezelf niet meer en begint aan alles te twijfelen. Zit mijn haar wel goed? Moet ik niet wat afvallen? En het vermoeide gezicht, heb ik dat wel goed weggewerkt? 

Na maandenlang geen make-up te hebben gedragen, mij onzeker heb gevoeld door mijn wallen en puisten, kreeg ik vandaag mijn eerste make-up thuisgestuurd. Make-up zonder hormonen en zonder andere rare onleesbare ingrediënten. Het is zelfs voedend voor je huid! Heerlijk, ik kan me weer mooi maken!!