Een jaartje geleden kon ik nog heerlijk genieten van het zonnetje. Maar nu, zodra er maar een zonnestraal mij raakt, gutst het zweet overal uit. Van ijskoningin ben ik omgetoverd in zweetkoningin. Dat die rothormonen iets mijn lichaam doen mag wel duidelijk zijn. Want zodra ik op de bank plof zijn daar de heerlijke rillingen, de ijskoningin is weer terug!
Vorige week mocht ik mij melden bij de pijn poli in Zwolle waar ik een gesprek had met een zogenoemde pijn coach. Een gesprek die nou niet echt zo liep als ik gehoopt had. Het was een hele aardige vrouw, en ondanks dat ik dacht dat ik alles inmiddels geaccepteerd had, wist ze de spijker op z'n kop te slaan. Ik probeer overal hoop uit te putten waardoor ik keer op keer teleurstellingen moet verwerken. Ook ben ik verder "opgegeven", ik moet er niet meer vanuit gaan dat er nog iets veranderd en dat dit het dus is. Best een klap eigenlijk. Want je wil zo graag meer.
Gelukkig wijkt mijn beste vriendje (na Bas natuurlijk) nooit van mijn zij en knuffelt heerlijk met mij terwijl de hormoonschommelingen af en aanwaaien en ik lang niet altijd mezelf ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten