Wees lief voor jezelf!

Emoties uiten, het is iets wat helemaal niet bij deze tijd hoort. Een zin als "je moet leren omdenken" en "je moet positief blijven" is iets wat ik veel hoor. Maar dat het heel belangrijk is om je emoties er te laten zijn en dat je niet te streng moet zijn voor jezelf, dat is iets wat niemand zegt. Dat je als chronisch zieke wel positief moet zijn, je moet je namelijk al elke ochtend bij elkaar rapen om uit bed te komen, om nog maar niet eens te spreken over hoe je de rest van de dag door moet komen, dat spreekt voor mij voor zich. Helaas zien veel mensen dat plaatje niet en beoordelen je op wat je zegt in een gesprek, "het gaat vandaag heel slecht met me" is een uiting van emotie waar mensen om je heen vaak niks mee doen. 

Het besef dat emoties er niet voor niets zijn en het heel belangrijk is om ze te uiten. Dat besef begint nu pas tot mij door te dringen. Ik ben nooit een prater over emoties geweest en kropte alles op. Voor iemand die niet tegen beperkingen aan loopt is dat natuurlijk geen probleem, zolang er maar geen problemen op je pad komen. Maar als je op den duur steeds minder kan en je thuis komt te zitten, dan is dat een hele grote belemmering. Het verlies van wat je niet kan, dat los je niet op door te kijken naar wat je nog wel kan. Je moet juist luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft, het leren observeren van je signalen die je lichaam en geest jou vertellen. Deze signalen geven je grenzen aan en vertellen je wat je wel en niet kan doen. Door te handelen naar wat je lichaam en geest je vertellen leer je waar je grenzen liggen en voel je wat je wel en niet wil. Door hierop te sturen, ga je achter je grenzen staan en ga je doen waar je geestelijk en lichamelijk gelukkig van wordt. 

Het is dus helemaal niet goed als je elke week maar netjes gaat sporten omdat het moet, en het is dus niet goed dat je boodschappen gaat doen omdat het moet. Je bent juist goed bezig als je die dingen niet (of op een ander moment) doet omdat je lichaam aangeeft dat het niet kan. Dit betekent dat je op je lichaam stuurt en dat je dus juist lief bent voor jezelf!

Ook je groot houden is net zoiets. Als je iets vervelends te horen krijgt drukken veel mensen dit weg. Het is nou eenmaal zoals het is en niet anders. Dat klopt ook, maar dat neemt niet weg dat iets heel vervelend kan zijn. Deze emotie is er niet voor niets en met wegdrukken los je het niet op. Juist door erover te praten en er mee bezig te zijn geef je het een plekje en zorg je ervoor dat je er niet mee blijft rondlopen. Door te sturen op je emotie en je gevoel er te laten zijn maak je jezelf gelukkig. 

Het leren omdenken en positief blijven was voor mij tot voor kort ook de manier om alles te bekijken. Niet bij stil staan en gewoon weer verder, je kan het toch niet veranderen. Maar ik heb leren sturen op mijn eigen kompas, om zo nog vaker mijn innerlijke geluk te mogen voelen en zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Iets wat ik iedereen kan aanraden met of zonder chronische ziekte!